Βυζαντινό λάδι

Μας έβαλαν στο τριπάκι της ιδεοληψίας να βρούμε τι συμβαίνει. Και θα χρειαστούμε ομοίως και κονδυλοφόρο και με καλή υγεία αποκωδικοποιητή για τα χάδια. Σε αντίθεση με τη κάθε είδους αστάθεια που θυμίζει ανατριχίλες και άλλα άχαρα τεκτενόμενα.

Γιατί αυτή η προπαίδεια κατάντησε έργο σε επανάληψη. Κι όπου κι αν βρεθούμε ίσως να μην εκπλαγούμε μεταξύ μας. Είτε πλάγια είτε στο κέντρο. Φρένο για δύο δεν υφίσταται. Μόνο ειδικές προφάσεις αποδιοπομπαίου ερωτοτροπήματος και να βουλιάζει η παράσταση ως παράφραση.

Εν τέλει με το νου επί τάπητος ας τοποθετηθούμε κι ας υποθέσουμε.  Ο ένας τάπητας είναι άδειος από πατημασιές. Η επονομαζόμενη φρόνηση της ορθόδοξης ένδοξης πατρίδας έχει μπερδέψει τις ταυτότητες του καντηλανάφτη με του ναύτη, έτσι ώστε δεν ξέρουν με πιο χέρι κρατούν το κερί τους. Λάδι να αλιεύουν πριν απαγγείλουν στα βυζαντινά και έξαφνα με δήθεν αφέλεια το τροπάριο της καποιανής σαλιάρας κοντοπόδαρης να ποθούν τα μέγιστα. <Σαν εμπειρία> ....σου λένε. Και ενώ σου επιδεικνύουν τι είναι το καθετί με λόγια ερεθισμών, τους πετυχαίνουν μετά σε μία ξαπλώστρα ανημπόρια.
Σε μια νύχτα γάμου να κλαδεύουν τη τύφλα τους.

Στο τέλος απογοητευμένοι με το πάρε, έτσι τα δίνουν όλα. Κι ότι κάτσει στο σκαμνί τους.  Να πιούνε κι άλλο νερό ευχόμενοι στην μαγιά της επαφής.  Αν καταφέρουν βέβαια να αμολήσουν ήλιο στον υιό της φύσης τους. 
Και μας έχουν αντί να αναπνέουμε, να κρατάμε ότι μας έχει απομείνει από μισή εμπειρία. Και θα δίνουμε και λίγο στο βερεσέ  απο  την έλλειψη οξυγόνου, για τα ωραία τους τα μάτια.

Κακομαθημένοι κατά φαντασία εραστές