Ναργκίς 2015

 

Λοιπόν σήμερα μέρα των ήλιων της Ελλάδος, η διαθεσή μου δεν είναι και πολύ γόνιμη, γιατί εχω πιεστικά φαινόμενα στο πετσί μου.

Ξύπνησα με γαστρική ενοχλητική κραυγή. Ανοίχτηκα στο υπέρθυμο μπαλκόνι μου κι απο ολούθε άκουγα πούπαιζαν τα ράδια κάθε λογής πολιτικό λόξυγγα. Λόγια δήγματα απο ζωήφια χωρίς ελπίδα απεντόμωσης.  Κι αποκλείεται να ησυχάσει έτσι ο καναπές μας.

 

Κι εσύ σήμερα δουλεύεις- ξαναείπες. Κάνεις όμως δουλειά επι τέλους; Απο τα συμφραζόμενά σου δεν έχω σχηματίσει μια σαφή γαία μορφή δι εσέ. Μονο κατι σε χερσαίο και ανεξάντλητο να ιδρώνεις στην εποχή μας. Σα τον ιδρώτα της Ναργκίς που πυροβόλησε τον υιό της το Μπιρτζού στο έργο του κινηματόγραφου «γή ποτισμένη με ιδρώτα» Αν δεν έχεις δεί ποτέ Ναργκίς τότε χάνεις τη συνέπειά σου με το ευτυχές σου σήμερα.

 

Μετά -λένε όλοι- ίσως θα είμαστε καλύτεροι. Μετά και το μεσημεριανό μας απόγευμα, αφου συμμαζέψουμε τα στραβά μας. Μέχρι να βρούμε μια οροφή στην εξελικτική αλυσίδα της ζωής μας.

 

Πάντως για το μέλλον,  μάλλον θα σας γελάσω και δεν θα το ήθελα, αλλά δεν προβλέπεται τοιούτον με διπλονόστιμον επιδόρπιον.

 

Καλή σου ανάπαυση λοιπόν, σαν έλθει η ώρα της προσοχής.
Κι έτσι χαλαρά να κοιτάς το συρταράκι σου με τα κίβδηλα μπαχαρικά.

Ονειρευόμενος οτι καλύτερο βλωμό να έρπει εις χείλη κι οισοφάγον, εν σοφό κι εν αμαρτία.