Ανάπαυση

Σίγουρα λείπεις. Λύπες να μην ακούω γιατί είναι ενα υπέροχο Σαββατοκύριακο κι έχει και πανσέληνο με μια φάτσα σαν ολόγιομο φεγγάρι που φέγγει χαρές.

Εδώ εμείς στο πτηνόν άστυ είπαμε να κάνουμε απλώς ψώνια το πρωί. Κρίμα που δεν θα έχει και κρεββάτι για τεντωμένα κορμιά.

Δεν μου είχε συμβεί τίποτα αξιόποινο λόγου χάρη μέχρι τώρα. Κάνω ελιγμούς με το ποτιστήρι μου για να φτάσω τα γεράνια στη βεραντούλα και στραμπούληξα το βλέμμα μου στη προσπάθεια να τα ανακουφίσω. Είπα να πάρω και μια σερπαντίνα να τη πετάξω απο το πρεβάζι μπάς κι η λιακάδα ξεγελάσει τις εποχές και βγούνε  οι μασκαράδες  λίγο πρόωρα φέτος. Αποφάσισα να μην ανοίξω βιβλίο σήμερα καθόλου. Θα ανοίξω το συρτάρι με τις λιχουδιές μου. Και θα τις γευτώ και θα πασαλειφτώ μέχρι τα αυτιά μου (που σε πληροφορώ ότι είναι μεγάλα και πετάνε και λίγο). Για να πλένομαι στη συνέχεια και όσο πλένομαι θα θυμάμαι το γλέντι μου και θα θέλω να το επαναλάβω μέχρι ολοκληρωτικής δυσπεψίας και κώματος.

Σήμερα λοιπόν δεν είμαι εγκλωβισμένος σε καμία επικεφαλίδα και κάνω του κεφαλιού μου. Και μια και μου τέλειωσε και ο μουσικός συνειρμός, θα φτιάξω μια περαστική  φωνή να με ακολουθεί

Μέχρι να το βραδινό μου ύπνο.

Μέχρι τα επόμενα λόγια