Φαροφύλακας

Θέλω να πάρω μια ραπτομηχανή απο το Κρόνο, να ράψω τους πλανήτες που γυρίσαν τον ουρανό με το κορδόνι της αράχνης μοίρας κι έσμιξαν τον πάρωρο με τον έφηβο. Στη πόλη που δεν έβρισκε ο αρχιτέκτονας πέρασμα.

Ευχήθηκα, χύθηκα να σε κρατήσει το βελόνι μηχανορραφώντας καρτερικά. Με το Βάκχο σου να κοιτάζει ανυπόμονα κι αμήχανα το μεταφορικό μου μέσο. Προδωμένος με τα τεμαχισμένα μέρη της καρδιάς ενός άκαιρου μοναχικού γραφιά.

Μα πρόσεξε, όταν βρεθείς στο σαματά, πες του μη σε χωλαίνει φωνακλάς ο λαβωμένος . Γιατί ο πόνος κάθε κατεργάρη είναι φτιαγμένος απο τη λάβα του έρωτα. Και σου ληστεύει ανάσες τα μεσάνυχτα καθώς χορεύεις με τη πρώτη μυοκλονία του ύπνου.

Γι αυτό να μη με διαβάσεις. Και αν δεις το φαροφύλακα λειψό στο ανήσυχο ακρωτήρι μου, σήκω και κάρφωσε στο φράκτη της ερήμωσης μια σημασία ολόιδια με το χαρτί του γάμου.
Και ριξ΄το ριζικό και τα φιλιά στη μαύρη λήθη μας.

Κι απαλύνσου.